Η Κάρπαθος μαζί με το μικρό νησάκι Σαρία που της ανήκει γεωπολιτικά, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων. Οι μόνιμοι κάτοικοί της ανέρχονται περίπου στους έξι χιλιάδες ενώ το έδαφός της αποτελεί έναν πλούσιο βιότοπο που αγκαλιάζει φιλόξενα πολλά από τα είδη της ελληνικής πανίδας έχοντας δημιουργήσει πολλές προστατευμένες περιοχές. Βραχώδης έδαφος με απότομες πλαγιές σε συνδυασμό με την απαράμιλλη ομορφιά των κολπίσκων της χαρίζουν στο νησί αυτό μια μοναδική ομορφιά.
Στα αρχαία χρόνια η Κάρπαθος βρισκόταν στη δικαιοδοσία του Μινωικού πολιτισμού. Με την πάροδο των χρόνων επήλθε στην κατοχή της Αθηναϊκής συμμαχίας. Η κατάκτησή της από τους Ροδίους το 400 π.χ. διαδέχθηκε τα χέρια των Ρωμαίων, των Βυζαντινών, των Αράβων, των Γενοβέζων, των Ενετών, των Τούρκων, των Ιταλών για να καταλήξει στις 7 Μαρτίου του 1948 στην κατοχή των Ελλήνων με την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
Η Κάρπαθος δεν είναι γνωστή για κάτι συγκεκριμένο αλλά έχει μεγάλο και πλούσιο λαϊκό πολιτισμό και βέβαια μεγάλη προσήλωση στα ήθη και έθιμα του τόπου. Μερικά από τα πιο διαδεδομένα ήθη και έθιμα της Καρπάθου είναι: ο Καρπάθικος Γάμος, οι Γίλλες, το έθιμο των εφτά, το πιπέρι, η γιορτή κρασιού στην Λάστο και πολλά άλλα.
