Η Λέρος σαν νησάκι των Δωδεκανήσων είναι σχετικά μεγάλο αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πληθυσμός της ξεπερνάει τους δυόμιση χιλιάδες μόνιμους κατοίκους.. Έχει αρκετά χωριουδάκια όπως την Αγ.Μαρίνα, το Λακί, τον Πλάτανο, το Παντέλι, το Βρωμόλιθο και άλλα.
Η εμπόλεμη ιστορία της Λέρου συμβαδίζει με εκείνες των άλλων Δωδεκανησιακών νησιών αλλάζοντας συνεχώς διοικητικά χέρια. Από τους Γενουάτες στους Βενετσιάνους και από κει στα χέρια των Ιωαννιτών Ιπποτών. Οι τελευταίοι σε αυτό το νησί, όπως και σε όλα τα άλλα των Δωδεκανήσων έκαναν θαύματα με τις οχυρώσεις τους και με την αρχιτεκτονική των κάστρων τους. Το 1505 ο Οθωμανός ναύαρχος Κεμάλ Ρέις επεδίωξε να καταλάβει το κάστρο με αρνητικό αποτέλεσμα. Το ίδιο επιχείρησε να πράξει και τρία χρόνια αργότερα. Τη δεύτερη φορά μάλιστα η ήττα του επήλθε χάρη στην εξυπνάδα του τελευταίου εν ζωή Ιππότη εντός του κάστρου. Ο εν λόγω Ιωαννίτης Ιππότης, που ο θρύλος τον θέλει να είναι μόνο δεκαοχτώ ετών, έντυσε τις γυναίκες και τα παιδιά με τις πανοπλίες των Ιπποτών και τους τοποθέτησε σε σημεία που οι Οθωμανοί θα μπορούσαν να τους δούνε αλλά όχι τελείως. Με αυτή του την πράξη παραπλάνησε τους εισβολείς ότι οι δυνάμεις των αμυνομένων είναι ακόμα ισχυρές και έτσι τους αποθάρρυνε σε σημείο να παραιτηθούν της προσπάθειας.
Τώρα πλέον το νησί είναι πιο πολύ γνωστό στους Έλληνες λόγω της ψυχιατρικής κλινικής που ιδρύθηκε το 1959. Αρχικά οι συνθήκες ήταν πολύ σκληρές και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν σχεδόν απάνθρωπες. Με την πάροδο των χρόνων όμως άλλαξε και η κλινική που τώρα πλέον πληρεί όλους τους κανόνες μιας σωστής και άρτιας ψυχιατρικής μονάδας.
